چالش کمبود مراکز درمانی در چین؛ پکن نگران ورود سرمایه گذاران خارجی به این حوزه

به گزارش روز دوشنبه ایرنا از نشریه استریتس تایمز، بیماران در چین مدت هاست که با گزینه های محدودی برای دریافت خدمات بهداشتی و درمانی که توسط بیمارستان های خارجی ارائه می شود، مواجه بوده اند، اما این وضعیت ممکن است به زودی تغییر کند زیرا درهای این کشور به روی بیمارستان های خارجی باز می شود.

دولت چین ماه گذشته اعلام کرد که بیمارستان های کاملاً خارجی اکنون می توانند در شهرهای پکن، تیانجین، شانگهای، نانجینگ، سوجو، فوجو، گوانگجو و شنجن و همچنین در جزیره هاینان تاسیس شوند.

این اقدام را می توان آخرین تلاش گسترده پکن در بخش پزشکی دانست که با شرایطی از جمله کاهش سرمایه گذاری خارجی و مشکلات دیرینه ای مانند افزایش هزینه ها و فساد روبرو است. دولت چین برای اولین بار اواخر سال 1980 اجازه سرمایه گذاری مستقیم خارجی را در بخش پزشکی داخلی صادر کرد، اما قوانین سرمایه گذاری در طول این سال ها متفاوت بوده است.

بر اساس داده های دولت پکن در سال 2021، از میان پیش از یک میلیون و 70 هزار مراکز بهداشتی در چین تنها 302 موسسه سرمایه گذاری خارجی و 114 مورد از آنها بیمارستان بودند.

درهمین راستا، جک وو شریک شرکت آکادیا در شانگهای بر این باور است که اقدام اخیر دولت پکن نشان می دهد که به فاصله بین بیمارستان های خارجی و محلی همچنان واقف است.

وی همچنبن به چالش هایی شامل «زمان طولانی انتظار برای بازگشت سرمایه گذاری»، «فقدان اطمینان نظارتی در مورد مسائلی مانند فرآیند واردات تجهیزات پزشکی دست دوم» و «الزامات مجوز برای انتقال پزشکان خارجی از بیرون کشور» اشاره کرد.

این نشریه سنگاپوری در رابطه با مبارزه چین با فساد در زمینه پزشکی نوشت: یک بیمارستان محلی خصوصی در استان جیانگسو یک ماه پیش به دلیل جعل سوابق پزشکی برای کلاهبرداری بیمه تحت بررسی قرار گرفت و مشخص شد که بیش از 22 میلیون یوان (حدود سه میلیون و 108 هزار دلار آمریکا) از وجوه بیمه به طور غیرقانونی استفاده کرده است.

جائو هنگ بنیان گذار شرکت بهداشتی لاتیود شانگهای هم اظهار داشت: موفقیت بیمارستان های خارجی بستگی به میزان شناسایی برند آنها در میان مشتریان هدفشان خواهد داشت.

وی افزود: برای بیمارستان های خارجی که به دنبال بازار عمومی هستند، اطمینان از اینکه بیمارانشان می توانند از بیمه پزشکی استفاده کنند، مهم است.

جائو اضافه کرد: فعالیت در شهرهای ثروتمند و درجه 2 و 3 ممکن است یک گزینه باشد، اما اگر آنها به دنبال مشتریانی با درآمد بالاتر باشند، شهرهای درجه یک مناسب تر باقی می ماند.

وی ادامه داد: «برای بیمارستان های خارجی، بازار هنوز به اندازه کافی بزرگ است، حتی با در نظر گرفتن این که گروه هدف مشتریان کوچکتر خواهد بود. این بزرگ ترین جذابیت است.»